Jak można stwierdzić, kiedy zaczyna się historia szkoły?
Czy od wybudowania budynku, w którym ona się mieści?
Przecież szkoła to nie tylko budynek, lecz także ludzie: dyrektorzy, nauczyciele, pracownicy, uczniowie...
Ci ludzie, współtworzący szkołę i jej historię, nieustannie się zmieniają. Czasem zmieniają się nawet budynki.
A szkoła trwa...

NASZA SZKOŁA MA JUŻ PRAWIE 200 LAT...

      Oczywiście nie budynek szkoły, gdyż został on oddany do użytku w roku 1960. Jednak szkoła jako jednostka organizacyjna istnieje już prawie 200 lat.

      W książce „Materyały dziejów wychowania i szkół w Ziemi Chełmińskiej 1808-1814” (Antoni Karbowiak, 1900), na str. 36 w dziale o szkołach ewangelickich opisanych w roku 1810 przez Dozór szkolny, czytamy:
      „Rudnik sam dla siebie ma szkołę. Uczy w niej Jakób Rathsman za 70 zł. i 4 korce berl. żyta, przyczem ma 1/2 morgu miary chełmińskiej ogrodu. Z dzieci w wieku szkolnym 42 chodzi do szkoły 13. Są w szkole 3 klasy czyli oddziały: I. piszących i rachujących, II. czytających i III. poznawających litery i sylabizujących. Aplikują się najlepiej: Michał Rathsman, Jan Pallet i Gotfryd Orthmann.”

      Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości była to już placówka polska. Tuż przed wojną szkołą kierował Stanisław Lebelt, zamordowany przez okupantów na początku wojny. Funkcjonowała jako szkoła powszechna do 1939 roku, kiedy to znowu została przejęta przez Niemców. Przez następne pięć lat dzieci z Mniszka (Rudnika) i okolic uczyły się w obcej, wrogiej szkole. Niemiecki nauczyciel nazywał się Krűger i był nazistą. Uczniowie uczęszczający wtedy do szkoły wspominają, że często im powtarzał: „Polska tu nigdy nie wróci!”. Jeden z ówczesnych uczniów opowiada, że  w 1944, kiedy Niemcy nie byli już w stanie obronić swojego nieba przed aliantami, na polu przed szkołą wykopano bunkier. Gdy w Warszawie zaczęło się powstanie, nad Rudnikiem zaczęły przelatywać samoloty aliantów z pomocą dla powstańców. Wszyscy uczniowie schodzili wówczas do tego schronu. Kiedyś taki wracający znad Warszawy samolot zrzucił nad Rudnikiem pustą beczkę po paliwie. Niemcy pół dnia podchodzili do tej beczki z największą ostrożnością, podejrzewając, że to może  być bomba.

      Wyzwolenie przyszło w końcu lutego 1945 roku. Mniszek nie ucierpiał wiele w wyniku działań wojennych. W budynku szkolnym były jedynie powybijane szyby, a sprzęt szkolny – zniszczony. Już w kwietniu 1945 roku rozpoczęto w szkole normalną naukę. Kronika szkoły podaje, że organizacją nauczania zajęła się pani Jadwiga Heldtówna, która była pierwszą i jedyną nauczycielką w tej szkole. Początkowo uczęszczało tam tylko trzynaścioro uczniów, a 21 lipca otrzymali oni swoje pierwsze powojenne świadectwa z pieczątką z orłem bez korony. Właściwie nie było to nawet świadectwo tylko "Zaświadczenie szkolne", które głosiło, że uczeń zakończył naukę w odpowiedniej klasie  w Publicznej Szkole Powszechnej stopnia III. W latach 1946-48 uczniowie kończyli Publiczną Szkołę Powszechną, już bez stopnia. Od 1949, kiedy zmieniły się obwody szkolne, uczniowie kończyli Szkołę Ogólnokształcącą stopnia podstawowego w Rudniku. W 1956 uczniowie kończyli Szkołę Podstawową w Rudniku, mimo że od 1954 roku Rudnik włączono do Grudziądza, lecz nazwa nie została jeszcze zmieniona. W 1957 roku w końcu pojawia się na świadectwach nazwa Szkoła Podstawowa nr 11 w Grudziądzu – Rudniku.

      Jadwiga Heldtówna była  osobą powszechnie znaną i szanowaną w Mniszku. Starsi mieszkańcy osiedla pamiętają, że podczas okupacji w swoim mieszkaniu przy obecnej ulicy Chełmońskiego ukrywała ona jakieś osoby poszukiwane przez hitlerowców. Ukrywaną osobą okazał się Grzegorz Wojewski – szef sztabu podziemnej organizacji „Gryf Pomorski”, oraz jego żona Gertruda. Od 1943 roku G. Wojewski właśnie stąd, z Grudziądza, dowodził pionem wojskowym „Gryfa”. Niestety, po wkroczeniu Armii Czerwonej został aresztowany i zamordowany przez UB. Jadwiga Heldtówna poza normalną nauką zorganizowała również kursy dla starszej młodzieży, która w czasie okupacji nie mogła ukończyć szkoły podstawowej. Zasłużona nauczycielka niedługo jednak pracowała w szkole: została aresztowana przez NKWD, które prowadziło śledztwo w sprawie organizacji „Gryf”. Po zwolnieniu w 1946 objęła kierownictwo przedszkola.

*

*        *

       We wrześniu 1945 kierownikiem szkoły został pan Wiśniewski.

      W placówce zatrudniono również drugiego nauczyciela – pana Sierosławskiego, a liczba uczniów przekroczyła setkę.

      Zmieniali się nauczyciele i kierownicy. We wrześniu 1946 roku kierownictwo szkoły objął pan Ignacy Jaciubek. Nauczyciel Witold Boziński zorganizował Szkolne Koło PCK oraz drużynę harcerską. Od listopada 1947 roku kierownikiem placówki został pan Gabriel Stryczniewicz.

      Początkowo dzieci uczyły się w jedynej sali, która miała szyby w oknach. Brakowało pomocy naukowych. Stara szkoła nie miała oczywiście elektryczności, ogrzewana była piecami kaflowymi, a wodę czerpano ze studni. Stopniowo uzupełniano braki, wzbogacano księgozbiór, kupowano nowy sprzęt. Organizowano dożywianie dzieci. W 1948 roku kadra szkoły liczyła już czterech nauczycieli. W 1949 roku powiększono obwód szkolny – zlikwidowano szkołę w Rządzu, a dzieci przydzielono do szkoły w Mniszku (Rudniku). Nauka odbywała się wówczas także w drugim budynku szkolnym, odległym o dwa kilometry, a stanowiącym z tutejszą szkołą wspólną jednostkę organizacyjną. W tym samym roku pracę podjęła pani Teresa Meller (Gmińska) – późniejsza długoletnia nauczycielka szkoły. W 1950 roku prowadziła kurs pisania i czytania dla dorosłych, a w późniejszych latach zorganizowała szkolny zespół teatralny. W szkole działał również zespół mandolinistów, który zdobywał liczne nagrody.

Stara szkoła w Mniszku (Rudniku). Obecnie w tym miejscu znajduje się blok mieszkalny Droga Kaszubska 70.

Nauczyciele szkoły w Mniszku (Rudniku) – lata 50. XX wieku.

       Patronat nad szkołą sprawowała od tego roku Pomorska Odlewnia i Emaliernia (obecnie Hydro-Vacuum).

       W czerwcu 1950 roku została zorganizowana dwudniowa wycieczka szkolna do Gdańska i Gdyni. Co ciekawe, uczestnicy odbyli podróż statkiem. W późniejszych latach organizowano wycieczki statkiem do Malborka, Ciechocinka, Tczewa, a w 1956 – wycieczkę pociągiem do Krakowa i Zakopanego.

       Dopiero w 1952 roku stary budynek szkolny został zelektryfikowany. Placówka miała wtedy cztery sale lekcyjne, a uczyło się w niej 180 dzieci. Ciasnota dawała się bardzo we znaki, a liczba uczniów stale wzrastała. W 1953 roku podjęto decyzję o budowie nowej szkoły.

       1 września 1956 roku w szkole było 270 uczniów podzielonych na 9 klas. Klasy I i II były już podwójne, gdyż liczba dzieci z jednego rocznika sięgnęła 60. Nauczycieli było dziewięciu – w tym roku szkolnym podjęła pracę pani Stefania Frankiewicz, późniejsza długoletnia nauczycielka matematyki. W następnym roku szkolnym w szkole uczyło się już 320 dzieci w 10 oddziałach.

       1 września 1958 roku uczniów było 362, a oddziałów 11. Potem warunki jeszcze się pogorszyły – w roku szkolnym 1959/1960 liczba oddziałów wzrosła do 12, dzieci było 404, zaś nauczycieli – 10. W niedużym budynku brakowało miejsca, lekcje odbywały się zatem także w pomieszczeniach starej poczty.  Nie wiadomo też, na ile zmian odbywała się nauka. Na szczęście był to już ostatni rok nauki w starej szkole.

W NOWEJ SZKOLE

      W dniu 1 września 1960 roku nastąpiło uroczyste otwarcie nowego budynku szkolnego przy ulicy Mazurskiej 2. Obecni na nim byli przedstawiciele władz oświatowych, Miejskiej Rady Narodowej, Komitetu Rodzicielskiego, Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz cała młodzież. Uroczystość odbyła się na tarasie szkolnym.

      „W dniu 1 września 1960 roku do szkoły uczęszczało 442 uczniów. Oprócz klasy siódmej wszystkie klasy liczyły po dwa oddziały, a klasa druga trzy. Razem do drugiej klasy uczęszczało 90 uczniów. Nauczycieli było zatrudnionych 12 – wszyscy na pełnych etatach.”
      Tak o sytuacji placówki pisał w kronice szkolnej jej kierownik – pan Gabriel Stryczniewicz.

      W roku szkolnym 1962/63 kierownictwo szkoły objął pan Władysław Bratkowski.
      Stan organizacyjny szkoły na rok szkolny 1963/64 przedstawiał się następująco: 15 oddziałów, 465 uczniów, 16 nauczycieli: kierownik Władysław Bratkowski, zastępca kier. Jan Rończkowski, Gabriel Stryczniewicz, Brygida Chojnowska, Ewa Marcinkowska, Krystyna Żarnicka, Cecylia Piecuch, Jadwiga Sitniewska, Elena Ratajek, Zuzanna Wiśniewska, Maria Zacharek, Stanisław Poręba, Teresa Gmińska, Agata Rończkowska, Stefania Frankiewicz i Elżbieta Wacikowska – kierownik świetlicy.

      W nowej szkole przestała wreszcie dokuczać ciasnota. Tymczasem zagospodarowywano teren wokół budynku. Przy pomocy zakładu opiekuńczego POiE zniwelowano boisko, założono działkę, na której hodowane były potem warzywa do kuchni, posadzono też wokół szkoły 120 drzew i ok. 100 krzewów. Boisko oddano do użytku 18 października 1966 roku. W pracach tych brali udział także uczniowie.

      Oprócz działalności dydaktycznej i wychowawczej nowa placówka organizowała różne imprezy rozrywkowe. Co roku organizowano zabawy karnawałowe, często były to bale przebierańców. Działały liczne koła zainteresowań. Dzieci jeździły na wycieczki szkolne, zorganizowano też obóz wędrowny. Każdej zimy, jeśli tylko warunki pogodowe pozwalały, na boisku szkolnym działało lodowisko dostępne dla wszystkich mieszkańców osiedla. W późniejszych latach była tam również możliwość wypożyczenia łyżew. Można powiedzieć, że szkoła stała się centrum kulturalnym naszego osiedla.

      Na początku roku szkolnego 1964/1965 kierownikiem szkoły został pan Marian Mątewski. We wrześniu 1966 roku przybyły 3 nowe nauczycielki: p. Mirosława Wierzchowska, p. Daniela Soboczyńska i p. Wiesława Stępień (Seweryńska). Była to już szkoła ośmioklasowa – poprzednie roczniki kończyły naukę podstawową na siedmiu klasach. W szkole uczyło się w tym czasie 531 uczniów w 16 oddziałach. Było to apogeum powojennego wyżu demograficznego – następne roczniki ulegały systematycznemu zmniejszeniu. W 1968 roku podjęli pracę pp. Helena i Edwin Puchałowie, a w 1969 – p. Renata Trykowska.
W 1971 roku podjął pracę p. Henryk Kamiński.

      W 1973 roku Szkoła Podstawowa nr 11 stała się placówką gminną, jej dotychczasowy dyrektor został dyrektorem szkół gminnych, a podlegało mu 14 szkół podstawowych. W następnym roku szkolnym kierownictwo placówki objął nowy dyrektor – Edwin Puchała. Pełnił on tę funkcję do roku 1981, kiedy to zastąpiła go Renata Trykowska (dyrektor szkoły do 1985 roku). Następną długoletnią dyrektorką szkoły była p. Grażyna Czerniakowska (1985-1997).

ROZBUDOWA

      Początek lat osiemdziesiątych XX wieku oznaczał dla szkoły lawinowy wzrost liczby uczniów. Osiedle rozbudowywało się, przybywało ludności, wzrastała liczba dzieci w wieku szkolnym. Nowy budynek, oddany do użytku w 1960 roku, pękał w szwach. Miał 14 sal lekcyjnych, gdy tymczasem liczba uczniów w roku 1984 wzrosła do 886. oznaczało to, że na jedną izbę lekcyjną przypadało ponad 60 uczniów. Dla porównania – w 1978 roku dzieci było około 300. W 1984 roku zajęcia odbywały się na 3 zmiany, ale prognozy wskazywały, że w następnych latach kłopoty będą jeszcze większe: w 1987 roku do szkoły miało uczęszczać 1160 uczniów. Jednak w planach rozwoju miasta rozbudowa placówki w ogóle nie była przewidziana, choć od końca lat siedemdziesiątych wiadomo było, że dzieci na osiedlu będzie systematycznie przybywać. Oprócz bloków mieszkalnych rozbudowywało się również osiedle domków jednorodzinnych.

      W 1985 roku powstał Osiedlowy Komitet Pomocy Szkole, którego zadaniem było doprowadzenie do wybudowania nowego pawilonu. Zbierano pieniądze w szkole, szukano sponsorów, zbierano deklaracje pomocy w robociźnie. Przez bardzo długi czas, pomimo dramatycznej już sytuacji w szkole, nie można było podjąć żadnej decyzji. Miasta nie było stać na rozbudowę – były to lata zapaści gospodarczej kraju. Ciągle na nowo pisano petycje, prośby i uzasadnienia konieczności budowy nowego budynku. Miał on zostać zbudowany w czynie społecznym. Jednak poza deklaracjami nic się nie zmieniało, a perspektywa nauki na 4 zmiany przybliżała się coraz bardziej.

      W roku 1987 podjęto wreszcie budowę nowego pawilonu szkolnego. Został on oddany do użytku 28 marca 1988 roku. Z tej okazji odbyła się w szkole uroczystość, podczas której złożono podziękowania osobom szczególnie zasłużonym dla zrealizowania tej bardzo potrzebnej inwestycji, m.in. panu inżynierowi Rzeszotkowi. Szkoła powiększyła się o 14 izb lekcyjnych i nowy pokój nauczycielski, nie licząc pomieszczeń gospodarczych i szatni usytuowanych w suterenie. W latach późniejszych na sale lekcyjne adaptowano również inne pomieszczenia w podziemiach. W różnych okresach mieściły się tam m.in. świetlica szkolna, świetlica socjoterapeutyczna, salka Caritasu, pracownia techniczna.

      Trzeba jednak też wspomnieć, że w wyniku rozbudowy szkoła poniosła jedną niepowetowaną stratę. Podczas wykonywania wykopów pod fundamenty nowego budynku doszło do katastrofy budowlanej – naruszono podwaliny sali gimnastycznej. Budynek trzeba było niestety rozebrać i mimo różnych późniejszych planów i przymiarek nigdy go nie odbudowano.

POD PATRONATEM JANA HEWELIUSZA

      Szkoła Podstawowa nr 11 przez długi czas nie miała patrona. Wydarzeniem wielkiej wagi dla całej społeczności uczniowskiej i grona pedagogicznego stało się nadanie placówce imienia i sztandaru. Patronem szkoły sekundującym uczniom w drodze do wiedzy został Jan Heweliusz. Wcześniej uczniowie zapoznali się bliżej z życiem i osiągnięciami tego znanego gdańskiego astronoma.

      Dnia 27 stycznia 1987 roku w trakcie uroczystej akademii placówka otrzymała imię i patrona, wręczono także sztandar i po raz pierwszy odśpiewano wspólnie hymn szkoły. Datę uroczystości wybrano nieprzypadkowo: 28 stycznia to dzień urodzin Jana Heweliusza w 1611 roku, zarazem też dzień jego śmierci w 1687. Uroczystość odbyła się zatem w przeddzień 300 rocznicy śmierci astronoma i była hołdem złożonym jego pamięci i pracy. Z tej okazji do szkoły zaproszono niezwykłego gościa – był to potomek Jana Heweliusza, pan Otomar Hewelke i jego żona.

      Imię Jana Heweliusza ma sławić szkołę. Jego wiedza oraz życie ma służyć za wzór dla uczniów. A znany astronom, pomimo czasu, jaki nas od niego dzieli, może być wzorem dla każdego: jako człowiek nauki uparcie dążący do wiedzy, jako wspaniały artysta, jako przedsiębiorca prowadzący w rodzinnym Gdańsku własny browar, wreszcie jako rajca miejski będący wzorem postawy obywatelskiej. Dzień 27 stycznia obchodzony jest więc co roku uroczyście w naszej szkole jako Dzień Patrona.

W dniu 18 maja 2007 roku imię Jana Heweliusza, które nosiła szkoła podstawowa, zostało rozszerzone na cały zespół szkół.

Całość uroczystości rozpoczęła się mszą świętą i poświęceniem sztandaru w kościele Parafii pod wezwaniem św. Józefa Oblubieńca. W kościele zgromadzili się goście, nauczyciele i pracownicy szkoły  oraz społeczność uczniowska.   Oficjalna część uroczystości nadania imienia i wręczenia sztandaru Zespołowi Szkół odbyła się na hali sportowej w Mniszku.

Wśród zaproszonych gości znajdowali się: Prezydent  Miasta Grudziądza p. Robert  Malinowski, Kujawsko-Pomorski Kurator  Oświaty p. Bożena Adamska, Przewodnicząca Rady Miejskiej Miasta Grudziądza  p. Małgorzata Kufel, Dyrektor Zarządu Wojewódzkiego LOK p. mjr Jacek Treichel, Wiceprzewodniczący Rady Miejskiej Miasta Grudziądza p. Janusz Dzięcioł, Kierownik Wydziału Edukacji Urzędu Miejskiego p. Andrzeja Cherek, Kierownik Wydziału Sportu, Turystyki i Kultury p. Wiesław Cyrankowski, Starszego Wizytatora Kujawsko-Pomorskiego Kuratorium Oświaty - delegatura w Toruniu p. Czesław  Stawikowski, Przewodniczący Komisji Edukacji p. Piotr Jezierski, Ksiądz Infułat Tadeusz  Nowicki,Wicedyrektor Wydziału Katechetycznego Kurii Toruńskiej ksiądz  kanonik Tadeusz Partyka, Komendant  Miejski Policji p. Mirosław  Elszowski, Zastępca Komendanta Straży Miejskiej p. Henryk  Januszewski, p. Dariusza Mejera z Dyrekcji Regionalnej Lasów Państwowych, Sekretarz Gminy Grudziądz p. Danuta Dulska, Sekretarza Powiatu Grudziądzkiego p. Bożesław  Tafelski,  ksiądz Marek Borzyszkowski, dyrektor Grudziądzkiego Centrum Caritas, Prezesa Oddziału Z NP w Grudziądzu p. Róża Lewandowska,  Prezesa Spółdzielni Mieszkaniowej p. Eugeniusz Grynda, Prezesa OPEC p. Marek  Tołkacz -  fundator tablicy pamiątkowej, Dyrektora Biblioteki Miejskiej w Grudziądzu p. Aleksandra Ciżnicka, brygadier Straży Pożarnej w Grudziadzu p. Leszek Głowacki, Ksiądz  Proboszcz Józef Lipski, księża  z tutejszych i ościennych parafii, w tym ksiądz Bogdan Tułodziecki i ksiądz wizytator Leszek Sudoł, Ponadto byli obecni sponsorzy sztandaru - państwo Maria i Stefan  Seredowie, Maria i Władysław Żurańscy, Edward Kosiński z firmy "Rembud", dyrektorzy szkół i przedszkoli, dyrektorzy  i kierownicy instytucji kulturalno-oświatowych,  emerytowani  nauczyciele  oraz rodzice.

Przewodnicząca Rady Miejskiej Miasta Grudziądza, p. Małgorzata Kufel wręczyła uchwałę nadania szkole imienia Jana Heweliusza i prawa posiadania sztandaru, na ręce p. dyrektor Marleny Stańczyk.  P. mjr Jacek Treichel w imieniu Komitetu Fundacyjnego wręczył sztandar Prezydentowi Miasta Grudziądza Robertowi Malinowskiemu, który to przekazał go na ręce p. dyrektor Marleny Stańczyk.

P. dyrektor przekazała sztandar pocztowi sztandarowemu. "Przekazuję sztandar w Wasze ręce. Należy on do tych symboli narodowych, które w trudnych dla Ojczyzny chwilach były symbolem hartu ducha i woli zwycięstwa. Niech będzie dla Was tym, co jest najlepsze, co jest ludzkie, co jest godne naśladowania".

Podczas części artystycznej uczniowie gimnazjum przedstawili życiorys Jana Heweliusza, a uczniowie klas I-III szkoły podstawowej wiersze i "Gwiezdny Taniec". Później goście obejrzeli wystawę poświęconą Janowi Heweliuszowi oraz złożyli gratulacje na ręce p. dyrektor Marleny Stańczyk.

Nadanie imienia Gimnazjum nr 1 nastąpiło 21 maja 2010 roku.

RAZEM I OSOBNO

      Czasy niepodległej Polski to okres wielkich zmian w szkolnictwie. Zmiany dotyczyły przede wszystkim treści nauczania i programów szkolnych – m. in. w roku 1990 po raz pierwszy od prawie 30 lat wróciło do szkół nauczanie religii. Otwarto pracownię komputerową, dzieci uczą się nowoczesnych technologii informatycznych. W 1999 roku nastąpiła reorganizacja całego systemu kształcenia: nauka w szkole podstawowej została skrócona do sześciu lat, wprowadzono trzyletnie gimnazja. Szkoła Podstawowa nr 11 podzielona została organizacyjnie i fizycznie. Gimnazjum zajęło większość nowego pawilonu szkolnego, zaś szkoła podstawowa, przy której pozostało imię Jana Heweliusza i wszystko, co się wiązało z tradycją tego patrona – stary budynek. Nowe gimnazjum nie miało imienia. Funkcję dyrektora szkoły podstawowej pełnił w latach 1998 – 2003 pan Witold Zygadlewicz. Na stanowisko dyrektora utworzonego z dniem
1 września Gimnazjum nr 1 powołana została pani Ewa Kamińska. Obie szkoły były dość małe. Z tego względu oraz z powodu funkcjonowania de facto w jednym budynku już w roku 2003, gdy pojawiła się taka prawna możliwość, połączono je w jedno tworząc Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1. Jego dyrektorem została pani Marlena Stańczyk, która pełni tę funkcję do dziś.

U PROGU NOWYCH ZMIAN

     W ostatnich latach w szkole wprowadzono wiele zmian. Szkoła wypiękniała, jest zadbana, czysta i funkcjonalna. Zmodernizowano boisko szkolne, wybudowano boisko do koszykówki. W 2010 roku pojawiła się też nadzieja, że zostanie na nowo zbudowana tak potrzebna sala gimnastyczna. Z europejskiego Funduszu Społecznego szkoła otrzymała aż trzy pracownie komputerowe. Na terenie placówki funkcjonował od 2005 r. Posterunek Straży Miejskiej. Działają pracownie: terapeutyczna, logopedyczna, socjoterapeutyczna, świetlice i biblioteki multimedialne. Placówka w ramach rządowego programu „Radosna szkoła” utworzyła barwną i wesołą salę do zabaw dla dzieci z klas I – III, posiadającą znaczące walory edukacyjne. Opiekę poza lekcjami zapewnia świetlica szkolna, która organizuje liczne konkursy, kiermasze i wycieczki dla świetliczaków. Dobrze wyposażona biblioteka szkolna  jest miejscem, gdzie można spędzić przerwę na cichej lekturze. Powstała też Bajkolandia – niezwykłe pomieszczenie służące do relaksu, z poduszkami i baśniowymi malowidłami na ścianach. Obrazy wykonał pracownik szkoły pan Grzegorz Zieliński. W roku 2020 na holach szkolnych stanęły sofy, gdzie można wygodnie posiedzieć i odpocząć.

      Zespół szkół od 2006 roku posiada certyfikat „Szkoły przyjaznej dysleksji” – dzieci uczestniczą w programie wydawnictwa Operon „Ortografitti” koordynowanym przez p. Barbarę Krajińską. W roku szkolnym 2008/ 2009 uzyskała także certyfikat „Szkoły bez przemocy” – koordynatorem była pedagog szkolna p. Małgorzata Binder. Posiadamy także certyfikat „Szkoły budującej wrażliwość społeczną” – dzięki zaangażowaniu p. Bożeny Wojciechowskiej w akcję Caritasu na rzecz osób niepełnosprawnych. Szkolne Koło Caritas pod kierownictwem p. Beaty Makowskiej zaangażowało się również w „Europejski program pomocy żywnościowej dla najuboższej ludności” – uczniowie naszego gimnazjum pracują jako wolontariusze przy zbiórce żywności przed świętami.

      Staramy się dbać o zdrowie i bezpieczeństwo dzieci. Uczniowie otrzymują w szkole bezpłatne mleko oraz owoce dzięki  przystąpieniu do rządowego programu. Corocznie odbywa się Dzień dla zdrowia. W placówce prowadzone są badania stanu zdrowia dzieci w ramach programu OLAF. Szkoła współpracuje z Polską Akcją Humanitarną, która prowadzi zajęcia z uczniami  i przyznaje placówce pieniądze na bezpłatne dożywianie w ramach programu „Pajacyk’ – koordynatorem akcji była pedagog p. Małgorzata Binder . Dzięki współpracy pedagog szkolnej p. Małgorzaty Binder ze Strażą Miejską uczniowie klas I – III biorą też udział w programie profilaktycznym „Autochodzik” dotyczącym bezpieczeństwa dzieci w ruchu drogowym. Rokrocznie uczniowie klas czwartych przystępują do egzaminu na kartę rowerową. Regularnie odbywają się zajęcia z pierwszej pomocy. Ponadto w szkole organizowane są spotkania z przedstawicielami Komendy Miejskiej Policji i Straży miejskiej dotyczące profilaktyki przestępstw, uzależnień oraz szeroko pojętego bezpieczeństwa.

      Nasza placówka kilkakrotnie była gospodarzem Międzyszkolnych Konfrontacji Teatrów Dziecięcych „Maska”. Pierwsza taka impreza miała miejsce w roku 2008. W latach 2006 i 2007 w szkole działał teatrzyk uczniowski Pstryk. W roku 2011 nauczycielki języka polskiego zorganizowały przedstawienie „Dziady cz. II”. W szkole odbywały się również konkursy recytatorskie, konkursy ze znajomości legend i mitów.

      Uczniowie i nauczyciele biorą udział w różnych konkursach i akcjach na rzecz szkoły i środowiska: Sprzątanie Świata, „I Ty możesz zostać Świętym Mikołajem”, Skarbonka wielkopostna, Wieczór kolęd, Jasełka, Drzwi Otwarte, Tydzień bez przemocy, Dzień Europejski, Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, Wieczór Poezji, Dzień Ziemi, Święto Polskiej Niezapominajki. Organizujemy konkursy: wiedzy o ruchu drogowym, wiedzy o Grudziądzu, ligę matematyczną, Mistrza Łamigłówek Matematycznych, sudoku, wiedzy ekologicznej, wiedzy o języku, Śladami Pitagorasa, wiedzy o Unii Europejskiej, Rodzinne Potyczki Matematyczne, Narodowe Czytanie, Europejski Dzień Języków, żywe lekcje historii, noce filmowe, konkurs wiedzy o krajach niemieckojęzycznych. Od roku 2019 w okresie karnawałowym organizowane są Bale Rodzinne. Co roku spora grupa uczniów ze Szkolnego Koła Przyrodniczo – Turystycznego prowadzonego przez p. Witolda Zygadlewicza  uczestniczy w rajdach pieszych połączonych z konkursami wiedzy o Grudziądzu i okolicach.

Rajdy piesze przez długie lata były uzupełnieniem pracy szkoły. Organizowane w soboty przez Wojskowe Koło PTTK OseSeK, umożliwiały uczniom  aktywny wypoczynek w gronie przyjaciół na łonie przyrody. Jednocześnie pozwalały na zdobywanie wiedzy. Tematycznie związane były z aktualnymi wydarzeniami i rocznicami. Odbywały się pod różnymi hasłami, np. Dzień Ziemi, Przyjaciele Lasu, Pamięci Września 1939, Powrót Grudziądza do Macierzy, Odzyskanie Niepodległości, Szlakiem Zamków Pomorskich, Wiosna w Przyrodzie, Święto Ziemniaka i in. Zawsze podczas przerwy w rajdzie odbywały się konkursy wiedzy, w których nasi uczniowie najczęściej zajmowali czołowe miejsca. Nasza szkoła kilka razy była gospodarzem wiosennych rajdów. Poza rajdami pieszymi nauczycielki szkoły organizowały też rajdy rowerowe. Niestety, pandemia COVID 19 położyła kres rajdom.

Ale nie wszystkim. Od roku 2015 szkoła organizuje własny, coroczny rajd. Nazywa się on „Rajd z Heweliuszem”, a uczestniczą w nim wszyscy uczniowie, cała kadra szkoły, a także chętni rodzice. Trasa rajdu wiedzie na plażę miejską, gdzie odbywa się ognisko i zabawy ruchowe. Rajd z Heweliuszem stał się już tradycją placówki.

Każdego roku szkoła organizuje wycieczki krajoznawcze dla poszczególnych klas. Niektóre z nich trwały kilka dni i wiązały się ze zwiedzaniem Krakowa, Książa, Warszawy, a także z wędrówką po Tatrach i Karkonoszach. Organizowano także zielone szkoły, które łączyły edukację z rozrywką i wypoczynkiem. Najdłużej trwały zielone szkoły we Włoszech i w Hiszpanii. W roku 2011 uczestnicy jednej z nich zwiedzili Rzym, Wenecję, Rimini, a także mieli wyjątkową możliwość spotkać się z papieżem Benedyktem XVI.

Uczniowie naszej szkoły od lat odnoszą sukcesy w turnieju „Bezpieczeństwo w ruchu drogowym” – w roku szkolnym 2009/2010 drużyna szkoły podstawowej zajęła I miejsce w etapie miejskim. Placówka organizuje konkursy międzyszkolne, często pod patronatem Prezydenta Grudziądza, LOP, LOK, Lasów Państwowych. Jej uczniowie zdobywają liczne nagrody i wyróżnienia w konkursach na szczeblu miejskim, rejonowym i wojewódzkim.

Na terenie placówki działał też Międzyszkolny Uczniowski Klub Strzelecki „Sagittarius”, Uczniowski Klub Sportowy „Optymist”, Uczniowski Klub Sportowy „Jedenastka”.

          Szkoła położona jest w centrum osiedla Mniszek, otoczonego ze wszystkich stron przez lasy i tereny zielone. Od strony północnej znajduje się największe jezioro w okolicy – Rudnik. Położenie szkoły sugeruje jej profil – ekologiczny, przyjęty w 2005 roku. Szkoła wdrażała rozmaite działania związane z ekologią, a ich motorem był pan Witold Zygadlewicz, nauczyciel biologii. Rokrocznie organizowane są wielostopniowe konkursy o tytuł EKOKLASY, w których uczniowie rywalizują w dziedzinie artystycznej, edukacyjnej, a także praktycznej, zbierając zużyte baterie. Samorząd Uczniowski prowadzi też zbiórkę makulatury i zakrętek. Kolejne działania związane z ekologią to Ekofestyny, udział w akcjach Sprzątanie Świata, konkursy szkolne itp. Koło szkoły założony też został Ptasi Kącik. Posadzono drzewa, umieszczono tam karmniki i budki lęgowe. Ukoronowaniem ekologicznej działalności placówki była uroczystość wręczenia emblematów Zielonego Certyfikatu, która miała miejsce 10 listopada 2009 roku w Bibliotece Narodowej w Warszawie.

          W roku szkolnym 2009/2010 ZSO nr I bierze udział w projekcie unijnym: „Grudziądzkie szkoły perspektywą rozwoju drogi edukacyjnej i zawodowej dzieci i młodzieży”.

          21 października 2014 roku koło szkoły otwarto nowy plac zabaw sfinansowany ze środków Budżetu Obywatelskiego.

          W placówce przez wiele lat wydawana była szkolna gazetka, która informowała o ważnych wydarzeniach w życiu szkoły i sukcesach jej wychowanków. Gazetka kilka razy zmieniała tytuł: Buda, Życie Szkoły, Kometa; wychodziła 4 razy do roku w czasie zebrań z rodzicami. W związku z rozwojem technologii informatycznych gazetka szkolna zakończyła swoje istnienie w roku 2018. Od tego czasu wszelkie ciekawostki z życia szkoły, sukcesy i ważne wydarzenia relacjonowane są na bieżąco na stronie internetowej szkoły oraz na platformie Facebook.

      Zespół szkół, a później Szkoła Podstawowa nr 11, współpracuje z licznymi organizacjami. Pozyskuje wielu sponsorów. Opracowuje projekty edukacyjne poszerzające jej działalność dydaktyczno – wychowawczą. Aktywnie działają samorządy uczniowskie. Rodzice współpracują ze szkołą i są współorganizatorami EKOFESTYNU, który corocznie gromadzi całą społeczność lokalną Mniszka w podsumowaniu całorocznego współzawodnictwa klas o tytuł EKOKLASY.

 
      W roku szkolnym 2009/2010 do obu szkół uczęszczało 388 uczniów. Kadrę nauczycielską stanowiło 37 nauczycieli. Spora grupa pedagogów pracuje w placówce od wielu lat, kilkoro dopiero w tym roku szkolnym podjęło tu pracę. O czystość i prawidłowe funkcjonowanie placówki dbało 13 osób pracujących w administracji i obsłudze: Czesław Bonin, Bernadetta Chomicz, Ewa Fischer, Hanna Gall, Mirosława Krauzewicz, Danuta Kuczkowska, Agnieszka Kurdziel,  Arleta Osińska, Gabriela Rumińska, Ewa Schiemann, Mirosław Stange, Hanna Szydłowska, Maria Zielińska. Pozostali pracownicy szkoły zatrudnieni po roku 2010 to Beata Partyka, Katarzyna Banaszek, Anna Krotla, Irena Lipowska, Barbara Ciechanowska, Grzegorz Zieliński, Paulina Piękoś, Jerzy Krausewicz, Andrzej Szymański, Zbigniew Jasiński, Daniel Niegórski, Tatiana Schmeichel, Zbigniew Studziński. W roku szkolnym 2023/24 do szkoły, już tylko podstawowej, uczęszczało 268 uczniów, nad których edukacją czuwało 31 nauczycieli.   Szkoła żyje i ciągle się zmienia – i tu najlepiej widać, że najważniejsi są ludzie, którzy ją tworzą.

PATRIOTYZM I OBRONNOŚĆ

          Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1, a później Szkoła Podstawowa nr 11, dba o świadomość patriotyczną uczniów. Podejmuje się liczne działania związane z tradycjami narodowymi, obchodzi się też święta państwowe. Każdego roku uroczyste akademie z okazji Święta Niepodległości oraz Konstytucji 3 Maja stają się wielkim wydarzeniem dla całej szkoły. Szczególnie uroczyście obchodzono setną rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę w roku 2018. W święta państwowe i miejskie, jak np. Powrót Grudziądza do Macierzy, oficjalna delegacja placówki ze sztandarem szkoły uczestniczy w składaniu kwiatów pod pomnikiem Żołnierza Polskiego na rynku w Grudziądzu. Delegacja placówki brała też udział w mszach świętych z okazji Dnia Sybiraka.

          Ważnym elementem podnoszenia świadomości obywatelskiej i patriotycznej uczniów była działalność klubu strzeleckiego Sagittarius, rozpoczęta w roku 2007. Pod kierunkiem Jacka Treichela uczestnicy poznawali zasady bezpiecznego obchodzenia się z bronią, brali też udział w licznych zawodach międzyszkolnych, zdobywając znaczące miejsca.

          23 września 2011 roku, z okazji jubileuszu 400 – lecia urodzin Jana Heweliusza, dyrektor Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 1 Marlena Treichel podpisała porozumienie z Dywizjonem Zabezpieczenia Hydrograficznego Marynarki wojennej w Gdyni. Zakres współpracy obejmował popularyzację postaci patrona Jana Heweliusza, wolontariat na rzecz obrony narodowej, poszerzenie oferty edukacyjnej szkoły w ramach przedmiotu edukacja dla bezpieczeństwa. W następnych latach oficerowie Marynarki Wojennej wielokrotnie prowadzili zajęcia z uczniami związane z tematyką morską. Na zaproszenie Dywizjonu uczniowie wybranych klas kilkakrotnie mieli okazję zwiedzić port Marynarki Wojennej w Gdyni. W czasie tych wycieczek zwiedzali okręty wojenne, np. ORP Heweliusz, a także brali udział w rejsie po porcie i Zatoce Gdańskiej. Koordynacją współpracy zajęła się nauczycielka EDB pani Anna Dobrzyńska – Pakowska.

          Starania szkoły na rzecz patriotyzmu i obronności zostały docenione w 2012 roku. 23 stycznia, w rocznicę powrotu Grudziądza do Macierzy, Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 otrzymał Krzyż Czynu Zbrojnego Polskiej Samoobrony na Kresach Wschodnich. Odznaczenie to zostało szkole nadane za popularyzowanie i utrwalanie pamięci o ludziach walczących o niepodległość Polski, za kształtowanie postaw patriotycznych, uczenie szacunku dla symboli  naszej Ojczyzny.

          14 listopada 2012 roku sztandar ZSO nr 1 uzyskał kolejne odznaczenie: Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej. Medal, przyznany przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, był wyrazem uznania dla działalności patriotycznej placówki.

          21 lutego 2014 roku podpisano porozumienie z Centrum Szkolenia Logistyki. Cele współpracy to pozyskiwanie społecznej akceptacji dla polityki obronnej państwa, upowszechnianie działalności wolontariackiej na rzecz obrony narodowej, kształtowanie pozytywnego wizerunku Sił Zbrojnych.

HALA SPORTOWA

          Przez równo 30 lat Szkoła Podstawowa nr 11 oraz Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 zmuszone były obywać się bez sali gimnastycznej. Był to wynik katastrofy budowlanej w 1987 roku. Nauczyciele pracujący wtedy w placówce wspominają swoją pracę, jak ofiarnie wynosili z sali sprzęt sportowy oraz stoliki przeznaczone już do nowych klas szkolnych, i późniejszą rozbiórkę sali gimnastycznej przez wojsko. Następne lata to nieustanne wędrówki uczniów i nauczycieli wychowania fizycznego do hali klubu STAL na zajęcia. Uroczystości szkolne odbywały się w gorszych warunkach – na holu szkoły, gdzie ciasnota dawała się mocno we znaki. Próby podjęcia tematu odbudowy sali gimnastycznej kończyły się zawsze tak samo: brak funduszy.

          Wreszcie jednak udało się! Miasto wydzieliło pieniądze i 9 maja 2016 roku dyrektor szkoły pani Marlena Treichel podpisała w imieniu placówki umowę z firmą Krupiński, która miała zająć się już nie odbudową, ale budową całkowicie nowej, większej i nowoczesnej hali sportowej. Budowa została ukończona w roku 2017, niemal w 30 rocznicę zawalenia się starej sali gimnastycznej.

Budowa hali sportowej

      Uroczyste otwarcie nowej hali sportowej odbyło się 4 września 2017 roku. Był to dzień wielkiego święta dla wszystkich uczniów, pracowników i sympatyków szkoły. W pachnącej nowością hali zorganizowano akademię, podczas której zaproszeni goście podziwiali widowisko przygotowane przez uczniów i nauczycieli naszej szkoły.

          W uroczystości wzięli udział m.in.: Pan Tomasz Szymański - poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polski, Pan Robert Malinowski - Prezydent Miasta Grudziądza, Pani Anna Janosz Radna Sejmiku Województwa Kujawsko – Pomorskiego, Pan Marcin Drogorób - dyrektor Departamentu Sportu i Turystyki Urzędu Marszałkowskiego w Toruniu, radni: Krzysztof Kosiński, Piotr Rohde, Sławomir Szymański, Pan Marek Sikora - Wiceprezydent Grudziądza, Dariusz Knoff Komendant Miejski Policji w Grudziądzu, Robert Gutowski -  Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej w Grudziądzu,  Jan Przeczewski - Komendant Straży Miejskiej w Grudziądzu, Róża Lewandowska - Prezes Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego w Grudziądzu, Sławomira Gajewska - Naczelnik Wydziału Edukacji, Andrzej Cherek, Małgorzata Sadowska - Rodziewicz Naczelnik Wydziału Kultury, Sportu i Promocji, Jolanta Gruchlik - Starszy wizytator, reprezentująca Kujawsko – Pomorskiego Kuratora Oświaty, Eugenia Dziemiańczuk - Prezes Związku Sybiraków Oddział w Grudziądzu, Roman Półka - Prezes Stowarzyszenia Oficerów Rezerwy – Klub Integracji Europejskiej, Ks. kan. Zdzisław Syldatk - proboszcz Parafii św. Józefa Oblubieńca w Mniszku, Zenon Różycki - Prezes Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Nieruchomościami,  Lucjan Zubrzycki - Prezes Spółdzielni Mieszkaniowej, Marek Tołkacz - Prezes Zarządu OPEC, dyrektorzy szkół, placówek edukacyjnych i doskonalących oraz wspierających rodzinę w Grudziądzu, przedstawiciele zaprzyjaźnionych i wspierających nas jednostek i instytucji wojskowych: Centrum Szkolenia Logistyki w Grudziądzu, Dywizjonu Zabezpieczenia Hydrograficznego Marynarki Wojennej w Gdyni, Oddziału Żandarmerii Wojskowej w Bydgoszczy, Wojskowej Komendy Uzupełnień w Grudziądzu oraz 8. batalionu Walki Radioelektronicznej w Grudziądzu, Jan Krupiński Właściciel Zakładu Budowlanego Krupiński, Pani Małgorzata Gmińska Przewodnicząca Rady Rodziców, emerytowani pracownicy szkoły, rodzice, uczniowie i mieszkańcy osiedla Mniszek.

Uroczystość otwarcia nowej hali sportowej

Nowa hala sportowa nie powstała w miejscu dawnej, ale na terenie dotychczasowego boiska piłkarskiego. Z budynkiem głównym łączy ją przestronny hol, w którym znajduje się główne wejście do szkoły i recepcja. Budynek hali jest ogromny, ma powierzchnię 1750 m2. Długość samej sali gimnastycznej wynosi 44 metry, a szerokość 24 metry. Obok sali znajduje się wygodne zaplecze, gdzie znalazły miejsce szatnie, magazyny sprzętu sportowego, pokój dla nauczycieli wf. Nad salą gimnastyczną wznosi się antresola dla widzów na 170 miejsc.

          Hala sportowa stała się miejscem nie tylko zajęć wychowania fizycznego, ale też zawodów sportowych i uroczystości szkolnych. Wreszcie jest na to dość miejsca. Na hali organizowane są bale karnawałowe, noce filmowe, a poza tym można ją wynajmować na różne imprezy zewnętrzne, co wspomaga finanse szkoły. Nowe pokolenie uczniów nie pamięta już czasów, gdy na wf chodziło się do hali klubu STAL. Szkolna hala sportowa jest dla nich oczywistą codziennością, ale żeby tak było, potrzebne były całe lata starań.

DALIŚMY RADĘ

          Bywają czasy, gdy szkolna codzienność staje pod znakiem zapytania. Tak stało się w roku 2020. W lutym zaczęły napływać niepokojące wieści na temat epidemii COVID 19, nowego koronawirusa, który spowodował już wiele zakażeń w Europie i na świecie. Niedługo trzeba było czekać, by nowa choroba zjawiła się i u nas, a epidemia zamieniła się w światową pandemię. Na początku marca liczba zakażeń zaczęła szybko rosnąć, a w połowie miesiąca władze Polski podjęły decyzję o zamknięciu szkół i zdalnym nauczaniu.

          Było to wielkie wyzwanie dla uczniów i nauczycieli. Początkowo nie było żadnych narzędzi do prowadzenia zdalnych lekcji. Uczniowie otrzymywali więc od nauczycieli wytyczne do nauki przez dziennik elektroniczny, odsyłali też zdjęcia wykonanej pracy. Następny rok szkolny 2020/21 rozpoczął się nauką stacjonarną, ale wszyscy przygotowywali się na możliwy lockdown. I rzeczywiście, liczba zakażeń wzrastała i w listopadzie znów zaczęło się zdalne nauczanie. Tym razem nikt nie dał się zaskoczyć i placówka była przygotowana. Lekcje odbywały się na platformie edukacyjnej Teams, uczniowie codziennie mieli więc kontakt z nauczycielami. Na tej platformie lub na Testportalu przeprowadzano też sprawdziany. Szkoła próbowała działać w miarę normalnie w tych niekorzystnych warunkach. Na szczęście nowoczesne technologie informatyczne dawały taką możliwość. Oprócz sprawdzianów odbywały się konkursy szkolne, nagrywano filmy, tworzono prezentacje. Nauczanie zdalne trwało z przerwami do 30 maja 2021 roku, po czym uczniowie wrócili do szkół. Te doświadczenia pokazały wszystkim, jak wielką wartością jest chodzenie do szkoły, możliwość spotkania się z przyjaciółmi, aktywność społeczna.

          Kolejne wyzwanie pojawiło się w lutym roku 2022 wraz z napaścią Rosji na Ukrainę. Wojna toczona tak blisko naszych granic stała się szokiem dla wszystkich. Szkolne koło Caritas przeprowadziło dużą zbiórkę ubrań, zabawek i materiałów higienicznych dla uchodźców wojennych. W następnych miesiącach w szkole podjęli naukę uciekinierzy z Ukrainy. Zostali serdecznie przyjęci, zorganizowano dla nich dodatkowe lekcje języka polskiego, znaleźli przyjaciół daleko od rodzinnych domów.

TRADYCJE SZKOŁY

          Placówka o tak długiej historii jak nasza szkoła dorobiła się wielu tradycji. Początkowo bezimienna, w roku 1987 roku uzyskała imię Jana Heweliusza. W tym roku upływało dokładnie 300 lat od śmierci  wielkiego astronoma. Wraz z imieniem szkoła otrzymała też sztandar i hymn. Od tej pory towarzyszy on akademiom szkolnym oraz uroczystościom zakończenia roku szkolnego. Poczet sztandarowy składa się z trzech osób: chorążego oraz dwóch dziewcząt – asysty pocztu. Wprowadzaniu i wyprowadzaniu sztandaru towarzyszą dźwięki werbli.

Hymn szkolny

Na dachach gdańskich trzech kamieniczek
      Obserwatorium sfer zbudowałeś.
      Cyrklem i okiem, sprawną lunetą
      Ku astronomii umysł wzbijałeś.
      Poszukiwałeś dróg nowych planet
      Uparcie, w znoju, w mróz czy w skwar nieba.
      Trud uczonego, czyn atlasowy,
      Ozdobo wieku, Polsce oddałeś.

          Refren:  Heweliusza kwadrant, księgi
                     Azymutem naszych dni
                     Gwiazdy, księżyc i planety
                     Słońcem pracy młodych sił.
                     Obserwacje, dociekania,
                     Mądrą nakreślone ręką,
                     Nie księżyców, nie obłoków,
                     Ale uczniów są potęgą.

      Sprawy przestworzy z królem Sobieskim
      w dysputach długich w noc roztrząsałeś
      gwiazd konstelacje ku czci Victorii
      na wieki tarczą króla nazwałeś.
      Dziś Kopernika i Twoje dzieło
      myśl nieboskłonu laurem świat zdobi,
      geniuszem Polsce, nauk zapałem

      blasku przydałeś i Grudziądzowi.

          Refren.

          W szkole otwarto Izbę Pamięci, w której gromadzi się pamiątki, zdobyte puchary, eksponaty związane z patronem szkoły, a także stare kroniki – od lat 40. XX wieku do dnia dzisiejszego.

 KIEROWNICY I DYREKTORZY

 NAUCZYCIELE NASZEJ SZKOŁY

          W ciągu 65 lat od zakończenia II wojny światowej w zespole szkół pracowało ponad stu  nauczycieli, zarówno w szkole podstawowej, jak i w gimnazjum.

          Byli to m.in.: Wiesława Andrzejewska, Maria Anusiak, Barbara Badźmierowska, Krzysztof Badźmierowski, Karol Bieniek, Anna Bieszk,  Elżbieta Bilecka,  Małgorzata Binder, Grzegorz Bociek, Wojciech Bogalecki, Grażyna Borkowska, Wiesława Bielawa, Dariusz Bartusik, Władysław Bratkowski, Izabela Brażewicz, Dorota Brzezińska, Grażyna Bukiert, Justyna Burcz, Ewa Buzalska, Lucyna Cichocka,  Teresa Czekała, Grażyna Czerniakowska, Elżbieta Czubaszek, Weronika Dąbal – Kuklińska, Renata Dąbrowska, Anna Dobrzyńska – Pakowska,  Elżbieta Dombek, Jacek Dydo, Ewa Dziedziak, Krystyna Ewert, Danuta Fabiszewska – Jaworska, Hanna Figura, Stefania Frankiewicz, Magdalena Gackowska, Tomasz Giblewski, Teresa Gmińska, Marita Grajewska – Treder, Sylwia Gralak, Sylwia Grodkowska,  p. Groszewska, Anna Głodowska, Paweł Górecki, Agnieszka Gzella, Krzysztof Gzella, Alicja Hermańska, Sabina Jałowiczor, Anna Janiszewska, Hanna Jasińska, Agata Jasińska, Urszula Jasińska, Dariusz Jasiński,  Małgorzata Jastrzębska, Beata Jurzysta, Aleksandra Kaniecka, Bolesław Kamiński, Ewa Kamińska, Henryk Kamiński, Dominika Karasińska, Jadwiga Kazała, Janusz Kępiński, Nina Kirkowska, Danuta Klein, Wiesława Klementowska, Bożena Kobusińska, Anita Kołtun, Bogumił Kostuchowski, Iwona Kotlewska, Małgorzata Kowalewska, Ewa Kowalska, Adam Kowalski, Barbara Krajińska,  Jacek Koseda, Barbara Kowalik – Piotrowicz, Hanna Kołodziej, Barbara Krajewska, Marian Kleczka,  Magdalena Kräling, Małgorzata Krupska, Lidia Kwaśnicka, Teresa Kubicka, Brygida Kuberska, Maria Kuczkowska, Krzysztof Kupczyk,  Anna Kwiatkowska, Alina Lampkowska, Monika Lewińska, Dorota Lisewska, ks. Józef Lipski, Aleksandra Łukaszewicz, Wiesława Łuszczak, Mariusz Maj, Beata Makowska, Małgorzata Malinowska, Marian Maśkiewicz, Hanna Matus, Renata Matuszak, Dariusz Miller, Robert Meller, Zenon Michalski, Maria Milinkiewicz, Włodzimierz Miselis, Adrianna Markowska – Jurek, Zenon Modzelewski, Gabriela Obersted – Mikołajczak, Aleksandra Ollik, Anna Orzechowska, Danuta Pawłowska, Piotr Paderewski, Wiesława Pianka, Beata Pączek, Mirosława Prusakowska, Beata Przybylska, Helena Puchała, Edwin Puchała, Jerzy Pustelnik, Kamila Rajcic, Elżbieta Rakowska, Elena Ratajek, Elżbieta Rejek, Grażyna Redmer, Anna Rezmer, Dorota Rezmer, Wioletta Rogozińska, Beata Rolewicz, Agata Rończkowska, Jan Rończkowski, Ewa Roś, Waldemar Roś, Krystyna Rybczyńska, Dorota Rzepka, Wiesława Seweryńska, Beata Siek, Katarzyna Sierek, Grzegorz Sitarski, Anita Skraba, Daniela Soboczyńska, Wiesław Stachewicz, Marlena Stańczyk, Anna Stempień, Halina Stodolska, Dorota Szcześniak, Hanna Szulc – Lewandowska, Monika Szulc, Łukasz Szumotalski, Iwona Szymańska, Marian Śliwiński, Aneta Tadrowska, Jolanta Topolewska, Renata Trykowska, Mirosława Tustanowska, Anna Urbańska, Elżbieta Wacikowska, Jerzy Walichiewicz, Katarzyna Wesołowska, Tomasz Węgielewski, Krystyna Wicińska, Jadwiga Wiśniewska, Krystyna Wiśniewska, Zuzanna Wiśniewska, Mirosława Wierzchowska, Bożena Wojciechowska, Adrian Woźniak, Beata Zalewska, Danuta Zielińska, Janusz Ziółkowski, Katarzyna Ziółkowska, Witold Zygadlewicz, Ewa Zuzga, Krystyna Żarnicka.

                                                                                                                 Marita Grajewska

maj 2024 r.

• Poprzedni artykuł